Stel dat ik uitgenodigd zou worden om te komen spreken over de impact van porno en cyberseks op onze samenleving. Stel dat ik voor een zaal mag staan met 1200 zitplaatsen die allemaal gevuld zijn met vrouwen en mannen in de leeftijd van 15 tot 85 jaar. En stel dat die mannen en vrouwen niet alleen komen uit alle provincies van Nederland maar uit heel Europa en zelfs daarbuiten.

Stel dat alle aanwezigen beschikken over een stemkastje en antwoord moeten geven op: Wie van jullie kan volmondig ‘Ja’ zeggen op de vraag: Heb je een harmonieus, vervullend en energie gevend seksleven? Zo vervullend dat je een diepe liefde voelt voor jezelf en je partner, geniet van zijn of haar gezelschap? En dat je met ieder oogcontact en elke aanraking de liefde voelt stromen? Kun jij dat zeggen?

Wat zou er gebeuren?
Ik vermoed dat er een diepe stilte zal vallen en de ‘ja’ knop door een groot aantal van de 1200 aanwezigen zal worden ingedrukt terwijl de vibratie van het besef dat dit absoluut niet het geval is, zindert door de zaal. Weliswaar verdoezeld en versluierd, maar wel sluimerend en vibrerend aanwezig.

En als je dit leest vraag je je wellicht af: “Waarom zegt die seksuoloog en seksverslavingsdeskundige dat nou?”
Dan moet ik eerlijk bekennen dat ik me dat ook afvroeg toen die zinnen door mijn hoofd begonnen te spelen. Maar gravend in mijn zielenroerselen kwam ik tot de conclusie dat het te maken heeft met mijn schrijven van het boek: ‘Hoe overwin ik een porno en cyberseksverslaving’ wat in september het daglicht gaat zien. En in dat boek geef ik de cijfers weer van de pornosite Pornhub die in 2019 wereldwijd 42 miljard bezoekers trok, omgerekend zijn dat 115 miljoen bezoekers per dag en ruim 82.000 nieuwe bezoekers per minuut.

Van de Nederlandse populatie bezocht 72% van de mannen hun site en 28% van de vrouwen. Deze percentages roepen bij mij een aantal vragen op. Vragen als: Heeft men in de gaten dat bij cyberseksconsumptie een verslaving op de loer ligt die liefde tussen partners doet verschrompelen? Zouden dergelijke sites bezocht worden omdat een harmonieus, vervullend en energie gevend seksleven en het heerlijk vinden om in elkaars gezelschap te zijn voor velen nog onbekend terrein is? Is het rondhangen op dergelijke sites niet juist een signaal van het ontbreken van een liefde en passievolle verbintenis? Is de veelvuldige pornoconsumptie een poging om de diepe behoefte aan liefde en zich van betekenis te voelen in te vullen? Of is het een probeersel om saaiheid, naast elkaar heen leven, onvrede, onlust en alle andere vormen van stress op te vullen met prikkels die het hoofd aansturen waarop het lichaam reageert of het echt is; onbewust van het feit dat als emoties zijn uitgeschakeld, een lichaam het onderscheid niet kent tussen een voorstelling in het hoofd en een daadwerkelijke lijfelijke ervaring. Niet wetende dat men liefde en seks verwart en degradeert tot een shot dopamine die slechts kortstondig werkt.

Wie bezoekt regelmatig pornosites?
Stel dat ik dan zou durven vragen: Wie van de aanwezigen bezoekt regelmatig pornosites? Zou dan 72% van de mannen en 28% van de vrouwen ‘ja’ durven indrukken? Of zou het percentage veel lager uitvallen? Maar niet omdat er in de zolder – en huiskamers van de aanwezigen minder aan cyberseks wordt gedaan, maar omdat ze bang zijn dat dit is af te lezen op hun gezicht. Want de schaamte is groot. Heel groot.
Maar laten we wel wezen: de cijfers geven aan dat er op grote schaal cyberseks wordt geconsumeerd, maar erover praten… ho maar. Het is taboe, ongemakkelijk, een stiekeme, dirty pleasure.
Stel dat de stilte doorbroken zou worden door iemand in de zaal die opstaat en vragen durft te stellen als: ‘Wat vindt u als seksuoloog van deze cijfers? Is het slecht dat mensen deze sites bezoeken? Zou het verboden moeten worden of zouden er strengere regels moeten komen?’

Dan zou ik antwoorden dat ik niet zo’n fan ben van verbieden. Dat ik een heilig geloof heb in de vrije wil van mensen. En dat deze tijd, waarin alles te vinden en te koop is, ook op seksueel gebied, de individuele mens enorm wordt uitgedaagd de waarden in zijn of haar leven opnieuw vast te stellen. Maar dat ik me heel goed bewust ben van het feit dat dit geen gemakkelijke opgave is. En dat desondanks ieder mens voor zichzelf zal uit moeten zien te vinden of hij of zij op het gebied van relaties en seksualiteit voor verbinding gaat of voor instantseks of een quick fix binnen of buiten de relatie. Door mijn werk weet ik dat de keuze voor de quick fix verleidelijk is. Maar niet omdat mensen slappelingen zijn, maar simpelweg omdat velen niet de vaardigheden bezitten om ‘houden van’ in de praktijk te brengen.

Kunnen we ‘houden van’ leren?
Stel dat dan de vraag zou volgen: `Maar kunnen we leren wat ‘houden van’ precies inhoudt?’ Dan zou ik dankbaar lachen en zeggen: ‘Wat ben ik blij dat u dat vraagt. Want dat kunnen we zeker leren. Voeger in mijn ouderlijke huis hing een spreuk aan de muur die ik steeds beter snapte naarmate ik ouder werd. En die spreuk was: ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf.’

Dat geldt voor iedereen. Voel je onvrede, saaiheid en alles wat ik opnoemde: pak het aan bij de wortel. Probeer het niet op te vullen met ‘quick fix’ acties via het afstruinen van sekssites waarbij je jezelf en je lichaam voor de gek houdt met opwinding die alleen maar wordt aangestuurd door beelden in je hoofd en niet door huid op huid en hart tot hart contact. Gun jezelf een seksuele relatie die je blij en trots maakt en energie geeft in het leven. Zit je niet in zo’n situatie, creëer die dan. Neem geen genoegen met surrogaat.

Is dit gemakkelijk?
Nee.
Is dit te doen?
Ja.
Hoe?

Door jezelf beter te leren kennen en te delen met je dierbaren. Vertellen wat jou bezighoudt, wie jij bent van moment tot moment, van uur tot uur, van dag tot dag. Als je deze stap durft te nemen zal je ontdekken dat ook jij een boeiend persoon bent, de moeite waard om lief te hebben: niet om wat je doet of laat, maar gewoon om wie jij bent.

Wil jij ook weten wie jij bent achter je façade? Wij helpen je graag.

Liefs Hannie!