Op de media wordt er van alles over gezegd. Het doet goed en het doet slecht. Er gaat een geboortegolf komen en een echtscheidingsgolf,.. Iedereen heeft er wel een mening over. 

Zelf ben ik niet zo van het koffiedik kijken en anticipeer liever op de situatie zoals die zich voordoet. Zo was ik afgelopen weekend een beetje aan het rondstruinen op internet en kwam dit leuke echtpaar tegen. Hun dansen maakte mij een beetje verdrietig omdat ik dat niet meer kan, maar triggerde tegelijkertijd iets in mij wat ik WEL heel goed kan. Namelijk: mensen handvatten bijbrengen opdat ze niet gevangen raken of blijven zitten in de cirkel van onbegrip, teleurstelling, miscommunicatie en onmacht. Een cirkel die velen slechts weten te doorbreken met de handdoek in de ring te gooien en te scheiden. Een derde van de huwelijken – en dan reken ik de samenwonenden niet eens mee – bereiken als partners niet samen de leeftijd  van het echtpaar dat in dit filmpje zo goed op elkaar afgestemd en met zoveel plezier aan het dansen is. 

Zeg eens eerlijk, zou jij dat ook niet willen? Zou jij ook niet in liefde en harmonie oud willen worden met de vader of de moeder van je kinderen of als je geen kinderen hebt, met de grote liefde van je leven?

En illustreert jullie quarantainesituatie dat jullie dit zeker kan gaan lukken? Of is het tegenovergestelde het geval? Blijkt dat jullie momenteel alleen maar ruzie kunnen maken of elkaar niet zoveel meer te melden hebben? Zijn jullie enkel een goed team, maar geen minnaars meer? Kunnen jullie goed babbelen over ditjes en datjes, maar blijven moeilijke dingen onbesproken en deel je de meest intieme dingen met anderen? Besteden jullie meer tijd aan Tv en internet dan aan elkaar? Als jouw eerlijkheid je gebiedt – en ik hoop dat je jezelf geen rad voor de ogen draait – de meeste vragen met ‘ja’ te moeten  beantwoorden, wordt het tijd om een conclusie te trekken. En ik hoop dat die conclusie is dat jullie elkaar de moeite waard vinden om de schouders eronder te zetten en jullie relatie weer vlot te trekken. Het enige wat jullie hoeven te doen is: dingen afleren en… dingen aanleren. Afleren van gedrag wat afstand veroorzaakt en aanleren van gedrag dat nabijheid en intimiteit oplevert. Als je die kunst te pakken krijgt, kun je op je oude dag in letterlijke of figuurlijke zin nog net zo gelukkig en blij door het leven dansen als Dietmar en Nellia.

Bekijk het filmpje van Dietmar en Nellia hier!

Liefs Hannie!